به گزارش ایدرو اویل، از آنجا که پروژه‌های موضوع قراردادهای نفت و گاز پیچیده، طولانی‌مدت، پرریسک و پرهزینه‌اند پیمانکار یا شرکت نفتی صاحب امتیاز اکتشاف، توسعه و بهره‌برداری ممکن است توان اجرای انفرادی عملیات نفتی را با پذیرش ریسک انحصاری از حیث فنی یا مالی نداشته باشد یا به‌علت گستردگی منطقه‌ی اکتشافی و نیاز به کسب اطلاعات زمین‌شناسی در منطقه‌ی قراردادی به تنهایی قادر به اجرای عملیات لرزه‌نگاری و حفاری چاه‌های اکتشافی نباشد. 

 

به‌همین دلیل معمولاً شرکت‌های درگیر در پروژه از پذیرش انفرادی انجام چنین عملیاتی اجتناب می‌کنند؛ از جنبه‌ی تأمین منابع مالی نیز بانک‌ها یا مؤسسات مالی به‌دلیل وجود ریسک‌ها و چالش‌های مذکور به‌ندرت اقدام به تأمین مالی این عملیات می‌کنند. 

 

به‌دلیل الزامات یادشده و جهت مقابله با این مشکلات در سال‌های اخیر نوعی از ترتیبات قراردادی با عنوان فارم‌اوت در صنعت نفت و گاز بسیار رواج یافته است. 

 

به‌دلیل این ترتیب قرادادی که شیوه‌ی خاصی از واگذاری قرارداد محسوب می‌شود پیمانکار اصلی طرف قرارداد پایه (اعم از امتیازی، مشارکت در تولید، مشارکت در سرمایه‌گذاری، خدمت و بیع‌متقابل) که متصدی اجرای عملیات نفتی است متعهد می‌شود بخشی از سهم‌الشرکه یا حقوق مشارکتی خود را به شرکت نفتی دیگری واگذار کند؛ مشروط به اینکه شرکت اخیر تعهدات محوله به خود را به‌دلیل چنین قراردادی انجام دهد.

 

 

منبع: اکتشاف و تولید

نویسندگان: